علمی آموزشی

بسیاری از مردم برای مدیریت درد مزمن به گزینه های درمانی حرفه ای روی می آورند. این درمان‌ها می‌تواند شامل داروهای تسکین‌دهنده درد باشد که رویکردی بیولوژیکی برای درمان درد دارند و روان‌درمانی که می‌تواند درد فیزیکی و همچنین پریشانی عاطفی و پاسخ به درد را درمان کند.

درمان

مخدرها داروهای قدرتمند مرتبط با درد هستند. اگرچه گاهی اوقات یک راه موثر برای مدیریت درده ای حاد هستند، اما با یک جنبه منفی بزرگ همراه هستند. مصرف سنگین یا طولانی مدت می تواند منجر به اعتیاد شود، و اعتیاد می تواند منجر به مصرف بیش از حد کشنده شود. بسیاری از کشورها از جمله ایالات متحده، کانادا، و انگلستان، با افزایش سو استفاده از این داروها، همه گیری مخدر را تجربه می کنند.

بسته به علت درد مزمن شما، پزشک ممکن است داروهای غیرافیونی تجویز کند. به عنوان مثال، تریپتان ها می توانند به درمان میگرن مزمن کمک کنند. درد مزمن عصبی ممکن است با گاباپنتین (نورونتین) یا پره گابالین (لیریکا) درمان شود. آمپول های کورتیزون برای تسکین التهاب و درد در قسمت های خاصی از بدن استفاده می شود که اگر با آرتریت سر و کار دارید می تواند مفید باشد.

https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%B2%D9%88%D9%86

روان درمانی

روان درمانی برای مدیریت درد مزمن با کم ترین خطرات و عوارض جانبی به خصوص در مقایسه با دارو همراه است. همچنین می تواند در ترکیب با داروها و اقدامات خود درمانی برای دستیابی به نتایج قوی مورد استفاده قرار گیرد. دو گزینه درمانی رایج برای تسکین درد شامل رفتار درمانی شناختی (CBT)و پذیرش و تعهد درمانی (ACT)است.

CBT بر تغییر تفکر منفی و الگوهای رفتاری ناسالم تمرکز دارد. این می تواند درک شما از درد را تغییر دهد و به شما کمک کند تا راهبردهای مقابله ای جدیدی بسازید، که همچنین استرس را کاهش می دهد. ممکن است یاد بگیرید که چگونه افکار غیر مفید را شناسایی کنید، مانند "این درد زندگی من را کنترل می کند." سپس، می‌توانید آن‌ها را با خودگویی‌های تأییدکننده‌تر جایگزین کنید، مانند «من هنوز می‌توانم زندگی رضایت‌بخشی داشته باشم». اطلاعات بیشتر

ACT تاکید زیادی بر پذیرش درد به جای اجتناب از درد و محرک ها دارد. ذهن آگاهی در این امر نقش دارد، زیرا شما یاد می گیرید که احساسات و افکار را بدون قضاوت کردن بپذیرید. پس می توانید متعهد به انجام اقدامات و تعیین اهدافی شوید که با ارزش های شخصی شما همخوانی داشته باشند، بدون اینکه ترس از درد بر شما چیره شود.

به عنوان مثال، به جای اینکه نگران باشید که آیا هنگام معاشرت با دوستانتان، میگرن شروع می شود یا خیر، این نگرانی را کنار بگذارید و خانه را ترک کنید. اگر ناراحتی در طول گردش ایجاد شود، به حرکت رو به جلو ادامه می دهید و به خودتان اطمینان می دهید که درد با آسیب واقعی یک سان نیست. شما می توانید بدون توجه به این موضوع عمل کنید.

بسیاری از مردم برای مدیریت درد مزمن به گزینه های درمانی حرفه ای روی می آورند. این درمان‌ها می‌تواند شامل داروهای تسکین‌دهنده درد باشد که رویکردی بیولوژیکی برای درمان درد دارند و روان‌درمانی که می‌تواند درد فیزیکی و همچنین پریشانی عاطفی و پاسخ به درد را درمان کند.

درمان

مخدرها داروهای قدرتمند مرتبط با درد هستند. اگرچه گاهی اوقات یک راه موثر برای مدیریت درده ای حاد هستند، اما با یک جنبه منفی بزرگ همراه هستند. مصرف سنگین یا طولانی مدت می تواند منجر به اعتیاد شود، و اعتیاد می تواند منجر به مصرف بیش از حد کشنده شود. بسیاری از کشورها از جمله ایالات متحده، کانادا، و انگلستان، با افزایش سو استفاده از این داروها، همه گیری مخدر را تجربه می کنند.

بسته به علت درد مزمن شما، پزشک ممکن است داروهای غیرافیونی تجویز کند. به عنوان مثال، تریپتان ها می توانند به درمان میگرن مزمن کمک کنند. درد مزمن عصبی ممکن است با گاباپنتین (نورونتین) یا پره گابالین (لیریکا) درمان شود. آمپول های کورتیزون برای تسکین التهاب و درد در قسمت های خاصی از بدن استفاده می شود که اگر با آرتریت سر و کار دارید می تواند مفید باشد.

https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%B2%D9%88%D9%86

روان درمانی

روان درمانی برای مدیریت درد مزمن با کم ترین خطرات و عوارض جانبی به خصوص در مقایسه با دارو همراه است. همچنین می تواند در ترکیب با داروها و اقدامات خود درمانی برای دستیابی به نتایج قوی مورد استفاده قرار گیرد. دو گزینه درمانی رایج برای تسکین درد شامل رفتار درمانی شناختی (CBT)و پذیرش و تعهد درمانی (ACT)است.

CBT بر تغییر تفکر منفی و الگوهای رفتاری ناسالم تمرکز دارد. این می تواند درک شما از درد را تغییر دهد و به شما کمک کند تا راهبردهای مقابله ای جدیدی بسازید، که همچنین استرس را کاهش می دهد. ممکن است یاد بگیرید که چگونه افکار غیر مفید را شناسایی کنید، مانند "این درد زندگی من را کنترل می کند." سپس، می‌توانید آن‌ها را با خودگویی‌های تأییدکننده‌تر جایگزین کنید، مانند «من هنوز می‌توانم زندگی رضایت‌بخشی داشته باشم». اطلاعات بیشتر

ACT تاکید زیادی بر پذیرش درد به جای اجتناب از درد و محرک ها دارد. ذهن آگاهی در این امر نقش دارد، زیرا شما یاد می گیرید که احساسات و افکار را بدون قضاوت کردن بپذیرید. پس می توانید متعهد به انجام اقدامات و تعیین اهدافی شوید که با ارزش های شخصی شما همخوانی داشته باشند، بدون اینکه ترس از درد بر شما چیره شود.

به عنوان مثال، به جای اینکه نگران باشید که آیا هنگام معاشرت با دوستانتان، میگرن شروع می شود یا خیر، این نگرانی را کنار بگذارید و خانه را ترک کنید. اگر ناراحتی در طول گردش ایجاد شود، به حرکت رو به جلو ادامه می دهید و به خودتان اطمینان می دهید که درد با آسیب واقعی یک سان نیست. شما می توانید بدون توجه به این موضوع عمل کنید.